Wpływ miodu na przewód pokarmowy

Ze względu na dużą ilość cukru i kwasów organicznych miód działa drażniąco na błonę śluzową przewodu pokarmowego oraz działa lekko przeczyszczająco. W tym celu zaleca się wchłonięcie 50-100 g miodu w czystej postaci lub zmieszanego z wodą. Możesz umieścić lewatywę z 10-20 g miodu.

Codzienne umiarkowane spożycie miodu działa regulująco na jelita. Miód jest częścią tak zwanego „napoju wiedeńskiego”, który jest obecnie przepisywany jako delikatny środek przeczyszczający. W przeszłości miód był przepisywany jako składnik zbóż przeczyszczających.

Obecnie nie ma wątpliwości, że miód obniża wysoką kwasowość soku żołądkowego i dlatego może być stosowany jako lek na nieżyt żołądka i wrzód żołądka, któremu towarzyszy wysoka kwasowość.

Wielu autorów donosi o skuteczności miodu jako lekarstwa na chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy. Badania rentgenowskie takich pacjentów pokazują, że przy konwencjonalnych metodach leczenia wrzodów żołądka i dwunastnicy wrzód goi się co trzeci pacjent, a miodem - co sekundę.

W przypadku choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy miód najlepiej przyjmować półtorej do dwóch godzin przed śniadaniem i obiadem oraz 3 godziny po kolacji. Miód należy rozpuścić w szklance ciepłej wody, ponieważ w postaci rozpuszczonej pomaga rozrzedzić śluz w żołądku, łagodzi ból, likwiduje nudności, zgagę. Odnotowano również ogólne wzmacniające działanie miodu na organizm pacjenta. Przy stosowaniu miodu pacjenci przybierają na wadze, zwiększają ilość hemoglobiny, zmniejszają pobudliwość układu nerwowego, poprawiają nastrój, sen itp.

Dawka terapeutyczna miodu na wrzód trawienny według różnych autorów jest różna. Tak więc N. P. Yoirish zaleca przyjmowanie 30-60 gramów miodu rano, 40-80 gramów po południu i 30-60 gramów wieczorem. Profesor F.K. Menshikov proponuje następujący schemat leczenia: podziel dzienną dawkę miodu, równą 400-600 g, na 3 części i każdą część pobieraj powoli na pusty żołądek w podgrzanej formie (w tym celu należy umieścić naczynie z miodem w misce na 5-10 minut przed użyciem) gorąca woda o temperaturze 60°). Przebieg leczenia wynosi 15-20 dni.

Trzeba powiedzieć, że niektórzy pacjenci nie tolerują miodu w tak dużych ilościach i dlatego nie mogą być leczeni w ten sposób. Tacy ludzie mają niechęć do miodu i mogą wymiotować.

Jeśli miód jest stosowany bezpośrednio przed posiłkami, to wręcz przeciwnie, wspomaga wydzielanie soku żołądkowego, a zatem może być również stosowany w leczeniu pacjentów z niską kwasowością soku żołądkowego. W takim przypadku zaleca się stosowanie miodu w postaci zimnego roztworu wodnego (1 łyżka stołowa na szklankę wody).

Tym samym w zależności od metody i czasu przyjmowania miodu może zwiększać lub zmniejszać kwasowość soku żołądkowego.

Na przykład pacjentom z nadkwaśnym zapaleniem błony śluzowej żołądka (wysoka kwasowość soku żołądkowego) zaleca się przyjmowanie miodu (1 łyżka stołowa) 1,5-2 godziny przed posiłkiem w roztworze ciepłej wody, a pacjentom z niedoczynnym zapaleniem błony śluzowej żołądka (niska kwasowość) - przed posiłkami w roztwór zimnej wody . Przebieg leczenia wynosi 1,5-2 miesiące.

Należy jednak pamiętać, że wymienione choroby, oprócz stosowania miodu, wymagają kompleksowego leczenia, które każdorazowo ustala lekarz.